Choroby naczyń krwionośnych, nadmiernie stresujący tryb życia, uzależnienia, te czynniki wpływają negatywnie na życie erotyczne. Problemy z potencją to obecnie kłopot coraz większej liczby mężczyzn.

Impotencja czy zaburzenie erekcji to pojęcia, które oznaczają, że mężczyzna pomimo stymulacji nie jest w stanie osiągnąć ani utrzymać wzwodu na tyle długo, by odbyć stosunek płciowy. Problem ten może dotyczyć mężczyzn w różnym wieku.

Badania pokazały, że aż 50 % mężczyzn w wieku między 40 a 70 rokiem życia doświadcza zaburzeń w zakresie sprawności seksualnej. Wielu panów, problemy z erekcją traktują jako kres swojej męskiej energii, wycofują się z aktywnego życia seksualnego w obawie przed ośmieszeniem czy wręcz odrzuceniem ze strony partnerki. Tymczasem owoczesne metody leczenia zaburzeń erekcji pozwalają na powrót do życia seksualnego a przy tym pozytywnie wpływają na samopoczucie, zdrowie psychiczne a także jakość związku.

Jakie podłoże mogą mieć zaburzenia erekcji?

Szacuje się, że aż około 60 a nawet 70% przypadków impotencji ma podłoże organiczne a odsetek ten zwiększa się wraz z wiekiem. W przypadku mężczyzn w bardziej zaawansowanym wieku za impotencję mogą odpowiadać min. andropauza, w czasie której zmniejsza się ilość wytwarzanego przez organizm testosteronu, miażdżyca, która zmniejsza wydolność żył a więc i ukrwienie penisa, procesy starzenia się organizmu i inne choroby związane z wiekiem, które prowadzą do zmian organicznych w organizmie.

Zdecydowanie mniejszy odsetek przypadków impotencji wywołany jest przez nerwice seksualne, stres czy zahamowania psychiczne. Czynniki te najczęściej występują równocześnie, choroba somatyczna wpływa na upośledzenie mechanizmu fizjologicznego, odpowiedzialnego za wzwód, co wywołuje lęki, zahamowania co pogłębia tym samym zaburzenia fizyczne.

Choroby, które mogą prowadzić do zaburzeń erekcji

Z uwagi na jej przyczyny, impotencję można podzielić na :

• krążeniową, która obecnie jest najczęściej diagnozowana. Ocenia się, że dotyczy ona przeszło połowy przypadków. Prowadzą do niej zaburzenia naczyń krwionośnych po zawale serca, udarze mózgu, a także może być wynikiem miażdżycy, wad układu naczyniowego, nadciśnienia. Miażdżyca naczyń krwionośnych blokuje napływ krwi do członka, co w konsekwencji uniemożliwia odpowiednie stwardnienie ciał jamistych. Może to się objawiać wydłużonym czasem osiągania wzwodu lub nie możność jego utrzymania przez odpowiednio długi czas.
• Neurogenną, która jest wynikiem urazów lub chorób kręgosłupa, w którym znajduje się ośrodek erekcji. Do impotencji prowadzić mogą również choroby takie jak stwardnienie rozsiane czy neuropatia cukrzycowa.
• Hormonalną, która jednak występuje sporadycznie, średnio jest to około 5 do 10 % wszystkich przypadków impotencji. Głównie dotyczy mężczyzn w okresie andropauzy.
• Psychogenną, która występuje głównie u młodych mężczyzn. Jej podłoże stanowią lęki, zahamowania na tle seksualnym, zadaniowe nastawienie do zbliżeń, napięcie związane z sytuacją, brak pewności siebie, obawy i lęk przed ośmieszeniem.
• Mieszaną, która stanowi około 1/3 wszystkich przypadków. Może występować w różnych konfiguracjach, szczególnie w przypadku chorób przewlekłych. U cukrzyków, impotencja może być wynikiem problemów hormonalnych, neuropatii oraz zmian naczyniowych. Negatywny wpływ na erekcje mogą mieć wpływ również choroby urologiczne min. choroba Peyroniego lub zabiegi operacyjne o podłożu urologicznym np. usunięcie prostaty.

Przyjmowane leki oraz używki, nie wpływają dobrze na potencję

Do zaburzeń erekcji może dochodzić w wyniku przyjmowania leków na różne schorzenia. Trudno wtedy tak naprawdę ocenić, czy przyczyną jest sama choroba, czy też leki, które są na nią stosowanie. Potencjalnie niekorzystnie działającymi na erekcje lekami są te, przepisywane na nadciśnienie, zaburzenia psychiczne, na raka prostaty, a także antydepresanty, środki hormonalne. U sportowców do zaburzeń erekcji może dochodzić w wyniku stosowania steroidów anabolicznych. Nie bez wpływu na erekcje jest również palenie papierosów, picie alkoholu, stosowanie środków odurzających.

Oceń sam siebie, krótkim testem

Zadaj sobie kilka pytań, które mogą odpowiedzieć ci na pytanie, jakie są przyczyny zaburzeń u ciebie, jeszcze przed wizytą u specjalisty.

1. Czy Twoje problemy pojawiły się nagle ( sugeruje przyczynę psychologiczną), czy stopniowo następował spadek formy( wskazuje na problemy ogólnoustrojowe)?
2. Czy obecnie przeżywasz jakieś stresy?
3. Czy przyjmujesz leki, które mogą negatywnie wpływać na Twoją sprawność erotyczną?
4. Czy pijesz alkohol, palisz papierosy w ilości większej niż 20 sztuk dziennie?
5. Czy obserwujesz u siebie inne dolegliwości, które mogą sugerować chorobę lub zaburzenia hormonalne?

Gdzie szukać pomocy?

Mężczyźni bardzo niechętnie szukają pomocy specjalistycznej, są niechętni rozmowom z lekarzem. Jednak unikanie problemu, nie doprowadzi do jego rozwiązania. Warto pamiętać, że problemy z erekcją są obecnie bardzo powszechne więc lekarz niczemu nie będzie się dziwił, tylko rzeczowo podejdzie do tej kwestii. Lekarz rodzinny na podstawie wywiadu zdoła ocenić, jakie podłoże ma problem, czy wynika on ze schorzeń ustrojowych czy też powiązany jest z przyjmowanymi lekami. Zaleci wykonanie odpowiednich badań, które potwierdzą lub wykluczą przyczyny ustrojowe tj. stężenie glukozy, cholesterolu, oznaczenie testosteronu czy protaktyny. Dalszym leczeniem oraz diagnostyką zajmą się lekarze urolodzy. Mogą zalecić wykonania USG prostaty, iniekcję ciał jamistych z protaglandyną. Ustalenie podłoża impotecnji pozwoli nie tylko ją leczyć ale również wyeliminować jej przyczynę.

Sposoby leczenia zaburzeń erekcji

Podstawowe metody leczenia to :

• farmakologiczne doustne
• farmakologiczne iniekcyjne do ciał jamistych
• psychoterapia
• terapia z zastosowaniem urządzeń próżniowych
• leczenie chirurgiczne – mikrochirurgia, chirurgia naczyniowa, protezy prącia

LECZENIE FARMAKOLOGICZNE

Leczenie zaburzeń erekcji opiera się na :

• lekach doustnych – inhibitorach fosfodiesterazy typu 5 i innych
• lekach naczyniowoczynnych, które wstrzykiwane są w ciała jamiste lub do cewkowo
• lekach hormonalnych – androgennych

Inhibitory fosfodiesterazy typu 5 to leki należące do wazoaktywnych czyli takich, które kontrolują stężenie w naczyniach krwionośnych substancji fizjologicznych, które w nich krążą i na nie oddziałują.  Inhibitory blokują działanie enzymu, który „wyłącza” wzwód, co wpływa na zwiększenie aktywatora wzwodu -cGMP czyli cyklicznego guanozyno monofosforanu. W naszym kraju dostępne są trzy leki o takim działaniu: sildenafil, wardenafil i tadalafil. Mają one trochę odmienną budowę chemiczną oraz czas działania. Sildenafil i wardenafil blokują działanie enzymu fosfodiestrazy na kilka godzin. Działanie tandalafilu utrzymuje się przez 12 aż do 36 godzin. Wardenafil okazuje się skuteczny u 85% stosujących z umiarkowanymi zaburzeniami oraz aż u 39% u osób z głębokimi zaburzeniami erekcji. Tadanafil skuteczny jest u 87% stosujących zaś sidenafil u 83%. Możliwe skutki uboczne stosowania tych leków nie zagrażają zdrowiu i mają charakter przemijający, z niewielkim lub umiarkowanym nasileniem.

Najczęstsze skutki niepożądane to: bóle głowy, nudności, wymioty, wypieki na twarzy, zatkany nos, czasem zaburzenie widzenia. Przeciwwskazaniem stosowania tych leków, jest stosowanie jednoczesne leków z grupy nitratów, które stosowane są przy leczeniu choroby wieńcowej serca. Poza tym ihibitorów nie powinno łączyć się również z antybiotykiem erytromycyną oraz z sokiem grejpfrutowym, który znosić może działanie leku.

Leki wazoaktywne z grupy agonistów receptorów dopaminergiczych i serotoninergicznych ( L-dopa, apomorfina i ich pochodne) – wywołują wzwód jednak nie są popularne. Mają ogólne niepożądane działania a efekt ich zastosowania jest krótkotrwały. Apomorfina pobudza receptory dopaminergiczne co powoduje spadek ciśnienia, nudności i wymioty. Trazodon – agonista receptorów serotoninergicznych leczy nie tylko depresje ale również zaburzenia erekcji.

Leki wstrzykiwane do ciał jamistych to skuteczne leczenie zaburzeń wzwodu jednak chory musi samodzielnie dokonywać iniekcji przed każdym stosunkiem. Lek wstrzykuje się w okolice podstawy prącia. Jest to jeden zastrzyk, który przed każdym stosunkiem wstrzykuje się raz z jednej, raz z drugiej strony dbając, by nie wstrzykiwać dwa razy pod rząd w to samo miejsce. Jest wiele leków, które można stosować w ten sposób. U każdego mogą one mieć różną skuteczność, mogą również wywoływać odmienne efekty niepożądane. Częste stosowanie zastrzyków może prowadzić do zwłóknienia ciał jamistych co doprowadza do skrzywienia prącia.

Leki hormonalne – często do zaburzeń erekcji dochodzi w wyniku braków androgenów, co jest związane z procesem starzenia się organizmu. Może to być wynikiem schorzeń endokrynologicznych – przysadki, nadnerczy, tarczycy. U mężczyzn, którzy stosują preparaty sterydowe dla poprawienia przyrostu masy może pojawić się tzw. hypogonadyzm polekowy. Głównym testem w diagnostyce zaburzeń wzwodu jest stężenie wolnego testosteronu w surowicy krwi. Wykonuje się kilka oznaczeń by potwierdzić, ma to związek z tym, że testosteron wydziela się w rytmie dobowym i jego poziom w związku z tym zmienia się w różnych porach dnia. Jedynie niewielki odsetek potwierdzonych zaburzeń wzwodu leczy się poprzez podanie androgenów. Podawać można je doustnie, podskórnie lub domięśniowo.

Psychoterapia

W przypadku impotencji o podłożu psychogennym leczenie opiera się na treningach z udziałem partnerki, hipnozie, psychoterapii indywidualnej oraz partnerskiej. Psychoterapia indywidualna zalecana jest w przypadku, gdy przyczyną zaburzeń są zahamowania lub urazy seksualne, nerwice, destruktywny wpływ środowiska rodzinnego. Psychoterapię partnerską stosuje się, gdy relacja w związku jest zaburzona. W przypadku metod treningowych kuracja obejmuje od 5 do 7 tygodni i w tej chwili jest to najbardziej popularny sposób leczenia.

Inne metody leczenia impotencji

Do innych metod walki z impotencją zalicza się wszczepianie zewnętrznych aparatów próżniowych operacje naczyń członka, wszczepienie protez. Takie metody leczenia wybiera się jednak w bardzo wyjątkowych przypadkach. Zewnętrzne aparaty próżniowe mają zastosowanie w przypadku, gdy nie pomaga leczenie farmakologiczne ani psychoterapia. Aparaty te składają się z cylindra, który umożliwia wytworzenie podciśnienia wokoło członka by pobudzić napływ krwi do niego, oraz z pierścienia uciskowego, który zakłada się  wokoło nasady prącia by uniemożliwić odpływ żylny. Pierścień może znajdować się na penisie do ok 30 minut, co pozwala odbyć stosunek płciowy.

Leczenie chirurgiczne stosuje się rzadko a polega ono na usunięci skrzywień członka lub stulejki a także na chirurgii naczyniowej.

Jeżeli występują u ciebie problemy z erekcją, pamiętaj :

• zacznij prowadzić zdrowy tryb życia- zrezygnuj z palenia papierosów i picia alkoholu
• żyj aktywnie
• odżywiaj się właściwie
• zacznij kontrolować ciśnienie tętnicze oraz wagę ciała
• zadbaj o swoje życie intymne
• rozwiązuj problemy pojawiające się w związku na bieżąco
• jeśli zaburzenia erekcji są wynikiem stosowania leków, skonsultuj się z lekarzem, czy możliwa jest ich zmiana na inne
• konsultuj się z lekarzem